Gmina Niebylec

Wieś położona nad potokiem Gwoźnica – prawym dopływem Wisłoka, 2 km na południowy wschód od Niebylca. W XV i XVI w. należała do rodu Machowskich, posiadających na tych terenach rozległe dobra ziemskie. W 1460 r. jej właścicielami byli bracia rodzeni: Marcisz, Mikołaj, Jan i Stanisław Machowscy. W 1508 r. Konieczkowa była własnością Mikołaja Machowskiego z Nizin, a wg regestru poborowego z 1536 r. Mikołaja Machowskiego, Stanisława
i Andrzeja Jakubowskich oraz Jana Sławkowskiego. Pod koniec XVI w. Konieczkowa nadal należała do rodu Machowskich, a w 1881 r. jej właścicielem był Stanisław Machowski. W tym czasie wieś liczyła siedem i pół łana, mieszkało tutaj 14 kmieci, trzech zagrodników, dwóch komorników, czterech komorników bez bydła i dwóch rzemieślników.
W 1460 r. właściciele Konieczkowej – bracia rodzeni Marcisz, Mikołaj, Jan i Stanisław Machowscy, ufundowali na jej terenie kościół parafialny, który nosił wezwanie Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. W roku 1650, kiedy właściciel Niebylca Janusz Romer ufundował w tym miasteczku kościół i parafia przeniesiona została do Niebylca, dotychczasowy kościół parafialny w Konieczkowej stał się kościołem filialnym.
W latach 1785–1787 w Konieczkowej było 90 osiadłości (domów), w których żyły 603 osoby. Przeciętne uposażenie gospodarstw w grunty orne i ogrody wynosiło 12 mórg. Grunty dworskie i chłopskie liczyły łącznie 1232 morgi 1444 sążnie gruntów ornych, 90 mórg 567 sążni ogrodów, 55 mórg 334 sążnie łąk, 126 mórg 83 sążnie pastwisk i 281 mórg 293 sążnie lasu. W skład gruntów dworskich wchodziło: 235 mórg 980 sążni roli, pięć mórg 604 sążnie ogrodów, 25 mórg 89 sążni łąk, siedem mórg 427 sążni pastwisk oraz 281 mórg 293 sążnie lasu, natomiast w skład
gruntów chłopskich wchodziło 997 mórg 464 sążnie roli, 84 morgi 1563 sążnie ogrodów, 30 mórg 245 sążni łąk oraz 118 mórg 1256 sążni pastwisk. Lasy były jedynie w posiadaniu dworu.
W Konieczkowej działały wówczas trzy karczmy: murowana – przy drodze z Niebylca oraz dwie drewniane – jedna nad potokiem Gwoźnica, a druga przy drodze na Lutczę; ta została w późniejszym czasie rozebrana. Na terenie wsi funkcjonowały również dwa drewniane młyny wodne, oba usytuowane na potoku Gwoźnica, poniżej stawu. Na potoku tym wzniesiony był też jaz.
Było tu również dziewięć krzyży przydrożnych: obok folwarku plebańskiego, obok leśniczówki, przy drodze z Niebylca, dwa krzyże przy polnej drodze, dwa kolejne nad potokiem Gwoźnica oraz dwa nad potokiem będącym jego dopływem. Przy drogach prowadzących przez wieś można było wtedy znaleźć pięć słupów milowych: przy drodze z Niebylca, przy drodze na Gwoźnicę Dolną i na Gwoźnicę Górną oraz dwa przy drodze na Bliziankę. Nad potokiem
Gwoźnica wzniesiona była kapliczka. Na terenie Konieczkowej znajdowała się również drewniana leśniczówka, co nie zdarzało się 126 zbyt często. Obok niej stały dwa, także drewniane, budynki gospodarcze. Leśniczówka została
rozebrana jeszcze w XIX w., a w jej miejscu wybudowano w 1863 r. szkołę.
W połowie XIX w. Konieczkowa była wsią dobrze zorganizowaną i rozległą. Jej zabudowa rozciągała się nad potokiem Gwoźnica i była prawie w całości drewniana. Na terenie wsi był drewniany dwór, a obok niego folwark dworski, składający się z 10 budynków drewnianych. W późniejszym czasie pięć z nich zostało rozebranych. Przy granicy z Niebylcem był jeszcze jeden folwark, prawdopodobnie plebański, należący do parafii Niebylec. Składał się z pięciu budynków drewnianych, położonych nad potokiem Gwoźnica, a obok znajdował się staw.
W II połowie XIX w. i na początku XX w. posiadłość w Konieczkowej należała do rodziny Dobrzyńskich. W 1855 r. jej właścicielami byli spadkobiercy Ignacego Dobrzyńskiego, w 1872 i 1880 r. należała już do Konstantego Dobrzyńskiego, a w roku 1886 do Anny Dobrzyńskiej i spadkobierców Serafiny Macher. Niebawem, bo już w 1890 r. jako właściciele figurują Cezar i Anna Dobrzyńscy. Osoby te były również właścicielami Konieczkowej w 1905 r.
W XIX w. w Konieczkowej funkcjonowała kasa pożyczkowa gminna, która w latach 80. XIX w. posiadała kapitał w wysokości 152 zł.
Na przestrzeni wieków liczba ludności Konieczkowej systematycznie wzrastała: w 1536 r. żyło tutaj – 24 kmieci, w 1581 r. – 25 osób, 1785 r. – 603, 1870 r. – 827, 1879 r. – 859, 1880 r. – 950, 1930 r. – 1100, 1938 r. – 1152. Obecnie liczba ludności utrzymuje się na podobnym poziomie i wynosi: w 1983 r. – 1140 osób, 1984 r. – 1136, 1985 r. – 1148, 1986 r. – 1141, 1987 r. – 1095, 1988 r. – 1179, 1989 r. – 1189, 1990 r. – 1190, 1991 r. – 1202, 1992 r. – 1221, 1994 r. – 1241, 1995 r. – 1247, 1996 r. – 1238, 1997 r. – 1231, 1998 r. – 1236, 1999 r. 1239, 2000 r. – 1238, 2001 r. – 1249.
Dzisiaj wieś Konieczkowa zajmuje powierzchnię 1098 ha i liczy 1236 mieszkańców. Funkcjonuje tutaj Zespół Szkół im. Jana Pawła II, koło gospodyń wiejskich i ochotnicza straż pożarna. Należy do parafii pw. Znalezienia Krzyża Świętego w Niebylcu